Bunker S-53 en S-54 in Elsloo
- Afbeeldingen | Bronnen ©: Guus Peters
(klik voor vergroting op afbeelding, foto's Guus Peters)
Restanten Kazemat S-53 teruggevonden
Tijdens de verbreding van het Julianakanaal is men onlangs tegenover kasteel Elsloo op de restanten gestuit van kazemat S-53. Een van twee kazematten die in 1939 werden gebouwd ter verdediging van de brug van Elsloo.
Kazemat S-53 werd na de tweede wereldoorlog opgeruimd. De tweede kazemat S-54 staat nog steeds nabij de brug. Op de foto's de nu gevonden restanten van S-53.
In deze kazemat sneuvelde op 10 mei 1940 tijdens de Duitse inval soldaat Henricus Bremmers lees meer ⇢
Wellicht zou een gedenkplaat op deze plaats gepast zijn. (Tekst en foto's Guus Peters)
Bunker S-54 in Elsloo
De stichting IKL (Instandhouding Kleine Landschapselementen in Limburg) heeft in nauwe samenwerking met het Streekmuseum Schippersbeurs een infobord geplaatst bij de bunker uit de 2e wereldoorlog die tussen Julianakanaal en Maas ligt, net over de brug richting Meers.
Deze Nederlandse bunker, betonkazemat S-54 uit 1939, is nog het enige tastbare bewijs van de felle gevechten die hier bij de Duitse inval op 10 mei hebben plaatsgevonden.
Meer informatie over de oorlogverwikkelingen rond Elsloo kunt u krijgen in Streekmuseum Schipperbeurs. Zie ook: http://www.oorlogsbronnen.nl/erfgoed-van-de-oorlog/de-jongensverzameling-van-henry-rouvroye en een interview met Harie Rouvrouye >
Meer over Elsloo in oorlogstijd op deze site >
Foto's Guus Peters
De tekst op het bord luidt:
Deze driemansbunker, type 'stekelvarken', was onderdeel van het verdedigingsstelsel bij de brug over het Julianakanaal. Het is de laatste van de 45 betonkazematten die het Nederlandse Leger in 1939-1940 als "Julianakanaal"-linie (onderdeel van de de Maaslinie) tussen Maastricht en Echt liet aanleggen.
Tijdens de Duitse aanval bestond de bemanning uit een soldaat die de mitrailleur bediende, diens assistent en een uitkijk die zorg moest dragen voor de ventilator tegen de kruitdampen.
De Duitsers konden niet over de brug omdat die om 5 uur 's morgens, vlak voordat de Duitsers in het dorp verschenen, door de Nederlanderswas opgeblazen. Om 6.30 uur was de aanval voorbij. Er was een Nederlandse militair gesneuveld, een zwaargewond en enkelen lichtgewond. Aan Duitse kant waren geen verliezen. De bruggen in Stein, Urmond en Berg werden op datzelfde ogenblik ook overvallen door Duitsers in Nederlandse uniformen.
De Duitsers schoten negen granaten op deze bunker. Alle inslagen raakten doel en zijn nog steeds zichtbaar. De mitrailleur werd daarbij uitgeschakeld.
Het Duitse leger trok vervolgens het kanaal, de Maas en Zuid-Willemsvaart en via Belgie naar Frankrijk. Gedurende vier dagen passeerden 14.000 infanteristen te voet Elsloo, aangevuld met 6.000 paarden met karren en kanonnen.
Het Nederlandse legeronderdeel die de brug verdedigde vallend onder de Territoriaal Bevelhebber Zuid-Limburg , kolonel Govers.
Het Duitse legeronderdeel wat de aanval uitvoerde was de 18e infanteriedivisie onderdeel van de legergroep van Von Bock
Op 1 september 1944 trokken Duitse troepen hier over de Maas en Julianakanaal zich terug. In het kanaal lagen op dat moment een aantal schepen die hier beschutting hadden gezocht. De vrachtschepen werden door de Duitsers en passant opgeblazen. Een schip legde men dwars om het als brug te gebruiken.
Op 18 september 1944 werd Elsloo door het Amerikaanse leger bevrijd. Als officiële bevrijdingsdatum staat overigens 17 september vermeld; maar dat betrof een Amerikaanse verkenningseenheid die in de vroege avond tot boven op de Maasberg is gereden en daarna weer omdraaide om een dag later op 18 september met reguliere troepen Beek, Stein en Elsloo te bevrijden.
Na de oorlog is de brug van Elsloo over het Julianakanaal niet hersteld maar gebruikt om de bruggen van Stein en Geulle te repareren. Pas in 1963 kwam de huidige brug tot stand.
Tot die tijd lag er onder aan de Maasberg ter vervanging een veerpont in het kanaal.
kazemat S-53
Hoewel ik de geschiedenis omtrent de verdediging van de voormalige brug bij Elsloo al kon, moest ik bij thuiskomst na een wandeling toch weer eens het verhaal nalezen. Bleek er nog een bunker te zijn, waarvan sinds kort de restanten zijn bovengekomen.Ik wilde even een reactie geven op het idee om "welicht" een gedenkplaat te plaatsen voor de omgekomen soldaat H.Bremmers.
Die moet er zeker komen, er zal toch zeker een potje zijn om dit te realiseren.
Deze soldaat liet zijn leven in een strijd, die op dat moment ongelijk was, voor ons land en vrijheid.
In de huidige tijd van aanslagen en oorlogen om nog minder dan niets, mogen wij deze mannen zeker niet vergeten, om het "werk" dat zij uitvoerden in een tijd die toen totaal anders was.