Twee korte anekdotes van Jo Smeets

In de jaren 50 en 60 van de vorige eeuw zijn er in elk dorp wel mannen te vinden die veel liever lui zijn dan moe. Zo’n kerel verdient soms wat geld als dagloner bij de boer. Echter alleen als het niet anders kan, want z’n vrijheid is hem heilig.

Zo is er het verhaal dat een boer in Elsloo op weg is om het koren van het land binnen te halen. De lucht ziet er dreigend uit, er is regen op komst. Om het koren droog in de schuur te krijgen is dan natuurlijk elk paar handen welkom. Op weg naar z’n land komt die boer Sjarel tegen die in de berm ligt te luieren met ‘n strootje in z’n mondhoek. De boer denkt hem te kunnen overhalen om een handje te helpen. Hij belooft Sjarel een klein bedrag als ie mee het land opgaat.
“Meehelpen?!” zegt Sjarel, “ik betaal jou het dubbele bedrag als je even van die wagen afstapt en mij op mijn andere zij legt”. 

De mug, de wesp, de vlieg en soortgelijke types, dit zijn niet de beste maatjes van de mens. Hoe klein en nuttig ook, zij kunnen ons danig op de zenuwen werken. Zo is alles nog oke, of daar meld zich zo’n diertje. De ijscoupe of dat glas fris smaakt prima totdat....

Vijftig, zestig jaren geleden op een boerderij met een veestapel en mesthoop om de hoek is er geen ontkomen aan vliegen soms erg veel vliegen. De boerin heeft al van alles geprobeerd, maar niets helpt om dat leger vliegen uit haar keuken te krijgen. Lapsjwans Sjarel is dit ter ore gekomen en gaat naar de boerin om z’n diensten aan te bieden. “Ik ga je van die vliegen afhelpen”: zegt hij. De boerin vraagt welke hulpmiddelen hij hiervoor nodig heeft. “Niets”, zegt Sjarel, “maar met een lege maag kan ik niet werken”. De boerin spreekt al haar kookkunsten aan en na enkele uren is hij content.

Na het eten te hebben laten zakken, is het tijd voor actie. Sjarel vraagt de boerin om hem te helpen. “Wat moet ik doen?”, vraagt zij. “Nou dit is mijn plan, je geeft mij aan een voor een die vliegen en vervolgens draai ik ze de nek om”.