Met vriend Math raak ik verzeild op het buitenterras van forellenvijver De Pelikaan te Opgrimbie. Het is erg warm en we zitten onder een schuine overkapping die wordt gekoeld door water dat in de bloembakken druppelt. We komen hier opnieuw terecht, omdat wij jaren geleden hier kwamen vissen. Math met z’n zonen en z’n vader Martin. Toentertijd was forelvissen een activiteit die wij geregeld ondernamen. Niet alleen in Opgrimbie maar ook in Opoeteren bij De Schans en elders.

Deze middag hier zitten er twee vissers. Met een Belgisch biertje onder handbereik worden herinneringen opgehaald. Nou is het zo, dat ik niet meer precies wist waar ik moest inrijden om bij deze vijver te komen. Zo gebeurt het dat wij eerst terecht komen op de parkeerplaats van camping Kikmolen te Opgrimbie.

Op het terras van De Pelikaan vertel ik Math over onze eerste gezinsvakantie en die was op camping de Kikmolen. Een zus van mijn moeder had toen op deze camping een houten huisje gekocht. Middenstand uit Stein en geld om zo iets te betalen. Men had geregeld dat wij hier ’n weekje konden logeren.

Voetveer Elsloo, getekend door C.Rol en opgenomen in een album van Jac.P.Thijsse uit 1938

De grote bel aan de Elsloose kant van de Maas werd geluid en aan de overkant in het cafe kwam iemand in beweging. Met het voetveer staken wij de Maas over en kwamen in Kotem terecht. Van Kotem naar Opgrimbie is niet ver. In het Verkade-album “Onze groote rivieren” uit 1938 van Jac. P. Thijsse is een mooie tekening opgenomen hoe dit veerpontje er toen uitzag.
De autosnelweg die er nu ligt en grenst aan het campingterrein, is in 1973 geopend.

Dezelfde locatie, kort voordat de huizen gesloopt werden

Ik zeg tegen Math in welk jaar zou die vakantie zijn geweest? Ik weet nog dat het nummer "In the summertime" van Mungo Jerry toen een grote hit was en elk uur werd gedraaid op je draagbare radio. “Dat zoek ik even op met m’n smart-phone” : zegt Math. Het jaar 1970. Ook het liedje "Neanderthaler man" van de groep Hotlegs klonk toen geregeld door de speaker.

Op de camping was het natuurlijk behelpen in zo’n klein huisje met twee gezinnen, maar lol hebben wij gehad. Ik herinner me dat het huisje niet voor iedereen een bed had, dus elke avond was er ’n kleine verbouwing want we moesten op luchtbedden slapen in keuken en woonkamer. Natuurlijk was er ook aanloop van familie. Een vrijgezelle oom uit Geverik kwam ons opzoeken per brommer. Laat hij nou de pech hebben dat z’n brommer kapot ging op weg naar ons. Bij aankomst bij het vakantiehuisje stond het zweet op z’n voorhoofd.

In de zomer van 2017 rij ik weer die parkeerplaats op van camping De Kikmolen. Het weer is prachtig en ik vraag aan de kassamevrouw of ik even mag rondkijken. Meer dan 45 jaar geleden ben ik hier voor het laatst geweest. Tussen de bomen liggen nog steeds, omringd door dennennaalden en dennenappels, de datsjas. Trouwens zo’n dennenappel kan het weer voorspellen.

In het midden van het uitgestrekte terrein ligt een grote plas die niet diep is. Ik meen mij te herinneren, dat toen mijn moeder destijds uitgleed en in dit water terecht kwam, Baywatch hoefde niet uit te rukken. Twee reuze glijbanen completeren nu deze waterpret. Het is er niet druk voor de dagrecreatie, terwijl het toch vakantietijd is.
Ons wisselvallig weer en het feit dat verre vakanties goedkoop zijn, zijn oorzaken waarom buitenattracties in onze regio het moeilijk hebben. Slechts een handvol mensen op de ligweide of in het water. Waaronder twee meisje van ik denk acht/negen jaar die mij ten afscheid naroepen: “U bent eng”