Graham Bond was een invloedrijke maar tragisch vergeten pionier in de Britse muziekgeschiedenis. Als leider van de Graham Bond Organisation in de jaren '60 combineerde hij jazz, blues en R&B op een manier die zijn tijd ver vooruit was. Bond's energieke spel op de Hammond-orgel en zijn rauwe zang maakten hem tot een opvallende figuur in de muziekscene.
Zijn band fungeerde als springplank voor muzikanten als Jack Bruce en Ginger Baker, die later Cream oprichtten. Andere bekende muzikanten die met Bond speelden: John McLaughlin, later in Mahavishnu Orchestra en Miles Davis; en saxofonist Dick Heckstall-Smith, later in John Mayall's Bluesbreakers en Colosseum. Terwijl zijn voormalige bandleden waardering en succes oogsten, leidt Bond een kwakkelend muzikaal bestaan. Hij speelt als sessiemuzikant en in 1970 treedt hij toe tot Ginger Baker's Airforce.
Foto: vooraan Graham Bond, daarachter Ginger Baker, Dick Heckstall-Smith en Jack Bruce in 1965 (foto embedded)
Ondanks zijn muzikale genialiteit werd zijn carrière overschaduwd door drugsgebruik en een obsessie met het occultisme. Hij overleed op 36-jarige leeftijd onder mysterieuze omstandigheden. Op 7 mei 1974 belde hij nog optimistisch met het muziekblad NME, maar een dag later verongelukte hij door een metro in Londen. De meeste bronnen spreken van zelfmoord. Hij was slechts 36 jaar oud.
Hoewel zijn naam tegenwoordig minder bekend is, erkennen muzikanten als Jon Lord (Deep Purple) en Rick Wakeman (Yes) zijn invloed op hun werk. Bond's innovatieve benadering van muziek en zijn unieke stijl verdienen herwaardering.
De jaren 1960 markeren een van de meest invloedrijke decennia in de geschiedenis van de popmuziek. Het was een tijd van experimenten, maatschappelijke verandering en grensverleggende creativiteit. Van rock-'n-roll tot psychedelische rock en alles daartussenin: de jaren ’60 legden de basis voor bijna alles wat we nu als moderne popmuziek kennen.
De vroege jaren ’60: de erfenis van de rock-'n-roll De opkomst van de popmuziek begon al eind jaren ’50, maar in de vroege jaren ’60 domineerden artiesten zoals Elvis Presley, Buddy Holly en Chuck Berry nog steeds de hitlijsten. Hun energieke en dansbare muziek sprak vooral jongeren aan en zette de toon voor wat komen ging. Tegelijkertijd brachten groepen zoals The Everly Brothers en zangers als Roy Orbison meer melodieuze en harmonieuze klanken, wat de basis legde voor de latere popballads.
In deze periode ontstond ook de “girl group”-sound met acts als The Supremes en The Ronettes. Ze werden vaak geproduceerd door visionaire producers zoals Phil Spector, die met zijn beroemde “Wall of Sound” een geheel nieuwe dimensie gaf aan opnames.
Video: overzicht van populairste nummer per maand in 60-er jaren
The British Invasion: Beatlemania en meer De popmuziek kreeg halverwege de jaren ’60 een nieuwe impuls door de Britse invasie. Bands zoals The Beatles, The Rolling Stones, The Kinks en The Who veroverden niet alleen Europa, maar ook de VS. The Beatles, in het bijzonder, veranderden de popmuziek radicaal door hun evolutie van eenvoudige liefdesliedjes naar complexe composities zoals “Yesterday”, “Eleanor Rigby” en later “A Day in the Life”.
De Stones kozen een rauwere benadering met hun blues-geïnspireerde rock, terwijl bands zoals The Yardbirds en Cream experimenteerden met lange gitaarsolo’s en technische virtuositeit, wat de weg vrijmaakte voor de latere hardrock en metal.
De opkomst van folk en protestmuziek In dezelfde periode bloeide de folkscene met artiesten als Bob Dylan, Joan Baez en Simon & Garfunkel. Hun muziek was vaak doordrenkt van maatschappelijke en politieke thema’s, zoals burgerrechten, oorlog en sociale ongelijkheid. Dylan’s overstap van akoestische folk naar elektrische rock in 1965 (op het Newport Folk Festival) was een mijlpaal die beide genres dichter bij elkaar bracht. Zijn folkfans van het eerste uur waren verbolgen en verketterden hem.
De psychedelische revolutie Het tweede deel van de jaren ’60 werd gekenmerkt door een explosie van psychedelische muziek, geïnspireerd door de hippiecultuur en experimenten met bewustzijnsverruimende middelen. Bands als The Doors, Pink Floyd en Jefferson Airplane creëerden muziek die grenzeloos en surrealistisch aanvoelde. Jimi Hendrix, met zijn virtuoze gitaarspel en spectaculaire optredens, werd een icoon van deze periode.
De zomer van 1967, bekend als de Summer of Love, bracht legendarische albums zoals “Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band” van The Beatles en “Are You Experienced” van Jimi Hendrix. Het was een tijd waarin albums belangrijker werden dan losse singles, en de muziek steeds meer als kunstvorm werd gezien.
Soul en Motown: de stem van een generatie Tegelijkertijd bloeide de soulmuziek met artiesten als Aretha Franklin, Otis Redding en James Brown. Het platenlabel Motown bracht supersterren voort zoals Stevie Wonder, Marvin Gaye en The Temptations. Motown’s catchy nummers, gecombineerd met strakke productie en meeslepende optredens, waren niet alleen commercieel succesvol, maar ook een belangrijke stem in de strijd voor burgerrechten.
De nalatenschap van de jaren ’60 De popmuziek van de jaren ’60 was veel meer dan alleen entertainment. Het weerspiegelde de maatschappelijke veranderingen van die tijd: de seksuele revolutie, het verzet tegen de Vietnamoorlog en de zoektocht naar persoonlijke en creatieve vrijheid. Tegen 1970 waren de fundamenten gelegd voor een divers muzikaal landschap waarin rock, soul, pop en folk allemaal konden floreren.
Vanuit dit decennium ontstonden genres zoals hardrock, progressieve rock en funk, die hun stempel zouden drukken op de jaren ’70. Maar de jaren ’60 blijven een magische tijd waarin alles mogelijk leek en muziek een nieuwe taal werd om de wereld te veranderen.
Kortom: de jaren ’60 waren niet alleen de gouden jaren van de popmuziek, maar ook het decennium waarin muziek een cultuur veranderde.
Gothic rock is een muziekstijl die voor het eerst zo werd genoemd in 1967 toen de band The Doors zo beschreven werd in een universiteitskrant. Hoewel artiesten als The Velvet Underground, Iggy Pop en David Bowie soms als voorlopers worden genoemd, werd de term "gothic rock" pas later echt bekend.
In 1979 waren gothic rock-bands uit Groot-Brittannië vaak te herkennen aan hun donkere geluid met treurige gitaren, eenvoudige ritmes en sombere zanglijnen. In hun teksten en stijl draaide alles om dramatiek en een duistere sfeer.
In de jaren daarna werd gothic rock steeds breder en kreeg het invloeden van pop, folk, metal en elektronica. Toch was de echte bloeitijd van gothic rock net na de postpunkperiode.
Onlangs kondigde Oasis aan volgend jaar weer een reeks concerten in Engeland te gaan geven. Ook bij de ruziënde broertjes Gallagher moet de kassa immers zo nu en dan rinkelen.
Britpop is een muziekstroming uit de jaren '90, ontstaan in het Verenigd Koninkrijk, die zich kenmerkt door een heropleving van Britse gitaarmuziek. Het was een reactie op de grunge-beweging uit de VS, en bands wilden bewust een "Britse" identiteit in hun muziek uitstralen. Britpop-artiesten putten inspiratie uit iconische Britse bands uit de jaren '60 en '70, zoals The Beatles, The Kinks en David Bowie.
De muziek is vaak melodieus en toegankelijk, met teksten die gaan over typisch Britse onderwerpen. Enkele van de bekendste Britpop-bands zijn Oasis, Blur, Pulp en Suede.
Britpop heeft een grote invloed gehad op de Britse muziekcultuur en wordt gezien als een van de laatste grote, invloedrijke rockstromingen uit het Verenigd Koninkijk. Tien albums die de Britse gitaarmuziek weer op de wereldkaart hebben gezet, lees verder op Discogs ⇢
Het moest er natuurlijk een keer van komen... Aandacht voor mijn all-time-favourites Frank Zappa en zijn Mothers Of Invention.
Een mooie aanleiding vormt de onlangs uitgebracht boxset "Frank Zappa & The Mothers Of Invention – Whisky A Go Go, 1968"
Live-opnames van de 3 shows die Frank Zappa & The Mothers Of Invention gaven in de Whiskey A Go Go op 23 juni 1968. Zappa en band speelden die avond 3 shows in de legendarische club op Sunset Boulevard in Los Angeles. De video hieronder is tijdens een van die shows opgenomen.
In de zaal waren beroemde muzikale vrienden aanwezig die hun steentje soms bijdroegen: leden van The Rolling Stones, John Mayall, The Turtles, Alice Cooper e.a.
Zappa nam alle shows die avond op met een albumproject in gedachten. Dat is er tijdens zijn leven (21.12.1940 - 04.12.1993) nooit van gekomen, maar in juli 2024 was het zover, met opgepoetste geluidskwaliteit.
Verkrijgbaar als boxset met 5 lp's of als 3-CD-box en compilatie set van 2 lp's. In Nederland heeft platenzaak.nl het verkooprecht voor de luxe lp-boxset ⇢ De andere items zijn ook bij de betere platenzaak verkrijgbaar of via Discogs ⇢
Maar let wel: dit is een set voor de liefhebber en verzamelaar, niet om "zomaar" mee te beginnen, daar zijn betere alternatieven voor.
Het Limburgs Platenhuis en The Mothers...
Ik kan me niet meer herinneren welke lp van The Mothers Of Invention ik het eerst gekocht heb. Het is een van deze drie geweest "We're Only In It For The Money" (1968) of "Hot Rats" (1969) of "Chunga's Revenge" (1970). Het was in elk geval rond 1970 en plaats van handeling was het Limburgs Platenhuis in Geleen. Helemaal achter in de zaak in een van de luisterhokken. Geweldige herinneringen, vele uren doorgebracht net zoals bij Disco de Man in Stein en Beek, later bij Siva in Sittard en nog later bij Music Machine in Maastricht. Bestaan allemaal niet meer. Nu nog vooral aankopen online (veel bij Discogs) of fysiek af en toe bij Sounds in Venlo of De Waaghals in Nijmegen.
Aanleiding tot aankoop zou een tip van iemand kunnen zijn geweest of een recensie in een muziekblad. Muziek/underground Hitweek of Aloha? Muziekkrant Oor misschien? Maar dat was er pas vanaf 1971 (wel gelijk op geabonneerd) Misschien gehoord op de radio luisterend naar Superclean Dreammachine? Misschien ook gewoon nieuwsgierig geworden door de bijzondere hoezen van de voornoemde Mothers-platen. Die vielen gelijk op in de bakken bij het Limburgs Platenhuis met brave popmuziek, Duitse schlagers en vooral veel klassiek. De tip om eens naar The Mothers Of Invention of Frank Zappa te luisteren zal in elk geval niet van de vriendelijke eigenaren op leeftijd zijn gekomen.
Ik heb daarna al het plaatwerk van Zappa & The Mothers gekocht tot midden jaren 80 toen de muziek -voor mij tenminste- minder interessant en steeds meer van hetzelfde werd. Hun hoogtepunten moet je wat mij betreft zoeken in hun werk voor 1975. Mijn favorieten zijn van The Mothers "Freak Out" (1966) "Absolutely Free" (1967) "We're Only In It For The Money" (1968) "Uncle Meat" (1969) en "Burnt Weeny Sandwich (1970) En van Frank Zappa "Hot Rats" (1969) "Chunga's Revenge (1970) "Waka/Jawaka" (1972) en "The Grand Wazoo (1972)
Heb je nog niets van Zappa & Mothers in je platenkast staan? Koop vinyl bij voorkeur in NM kwaliteit.
Geen reacties
