In de 90-er jaren heb ik in het Elsloose huis-aan-huis blad “de Wegwijzer” een serie gepubliceerd die ik “Over velden en wegen” noemde. In deze serie trachtte ik niet alleen toponiemen (lokale benamingen) te verklaren, maar ook de ontwikkeling tot heden met betrekking tot de wegen en velden rond Elsloo.Geboren na 1979? Lees dit niet!
(dagblad De Limburger april 2006)
Dit gaat over mensen die geboren zijn vóór 1979. Hoe is het in godsnaam mogelijk dat wij, geboren in de jaren vijftig, zestig en zeventig van de vorige eeuw, nog leven?Volgens de theorieën anno 2006 zouden wij toch al lang dood moeten zijn?
Wij zaten in auto's zonder veiligheidsstoeltjes, gordels of airbag. Onze bedden en speelgoed waren geschilderd met verf vol lood of cadmium. Boven aan de trap was geen hekje, wie te ver ging kukelde naar beneden. Als je wakker werd in bed hoorde niemand dat. En als er echt iets was moest je hard schreeuwen voordat je ouders het merkten.
Flessen met gevaarlijkse stoffen en alle apotheekflessen konden we gewoon met onze handjes en beperkte motoriek openen. Poorten en deuren gingen gewoon dicht en als je met je vingers ertussen zat, waren ze weg. Op de fiets zat je achterop met je gat op de bagagedrager en probeerde je vast te houden aan de schroefveren van het zadel voor je.
Water dronken we uit de kraan, niet uit een fles. Brood stond stijf van de conserveringsmiddelen. Na 2 weken was Bums nog net zo vers als in de winkel. Kleur en smaakstoffen moeten toen ook al bestaan hebben, want zo rood, groen of geel als die limonade toen was, zie je nu echt niet meer. Een kauwgum legde je 's avonds op het nachtkastje en stak je 's morgens weer in de mond.
Op school hadden ze maar één maat bank met zo'n heerlijke gevaarlijke klep eraan. Schoenen waren meestal ingedragen door broer, zus, neef of zo. En ook je fiets was of te groot of te klein. Een fiets had geen versnellingen en als een band kapot was, leerde je vader je zo snel mogelijk om hem zelf te plakken.
We gingen 's morgens weg van huis en we kwamen terug als de straatverlichting aan ging. Niemand wist in de tussentijd waar we waren en niemand had een gsm mee. Bos en park waren plekken om te spelen en geen vieze-mannetjes-verzamelplek. Als we naar een vriendje gingen, lipe je er gewoon naar toe; je hoefde niet aan te bellen en ook geen afspraak te maken om te komen spelen.
We aten ook al koekjes en kregen brood met veel boter en werden toch niet dik. We dronken uit dezelfde fles als onze vrienden en niemand werd er ziek van. We hadden geen Playstations, Nintendo, Xbox, 64 televisiezenders, videofilms, dvd surround sound, eigen televisie, computer of internet. Wij hadden vrienden.
De televisiezender begon pas om 18.00 uur. Dan kwam een uurtje wat leuks voor kinderen en o wee als je daarna durfde op te staan om op een knopje van een andere zender te duwen (die knopjes zaten toen nog aan het toestel vast) Pa bepaalde wat en hoe lang je daarna mocht kijken.
We hebben ons gesneden, botten gebroken, tanden uitgevallen en daar werd niemand voor naar de rechter gesleept. Dat waren gewoon ongelukken en soms kreeg je er ook nog zelf een extra pak slaag voor. We vochten en sloegen elkaar soms groen en blauw, er was geen volwasse die zich daar druk over maakte, laat staan een lieveheersbeestje voor op je jas knoopte.
Pedagogisch verantwoord speelgoed maakten we zelf. Met stokken sloegen we naar ballen, we bouwden zeepkisten en merkten onder aan de berg dat we de rem vergeten waren. We voetbalden op straat en alleen wie goed was mocht mee doen. Wie niet goed genoeg was, moest blijven kijken en leren omgaan met teleurstellingen.
Op school zaten ook domme kinderen. Zij gingen en kwamen op dezelfde tijd als wij en kregen dezelfde lessen. Zij deden soms een klas nog een jaar en daarover was ook geen discussie op ouderavonden. De meester had altijd gelijk.
We smeerden onze boterhammen zelf, met een grote mensenmes en als je ze vergeten was kon je op school niets kopen. Als je de korst niet at, had je de rest van de dag een beetje meer honger. We gingen met de fiets naar school, helemaal zelf. Ook in de winter. Als je moeder aan de huisdeur naar je zwaaide, was je een watje.
Als je problemen had veroorzaakt, waren je ouders het eens met de politie. Ze kwamen je wel halen, maar niet om je eruit te lullen. Onze daden hadden consequenties. Dat was duidelijk en je kon je niet verstoppen.
We hadden vrijheid, mislukkingen, succes en verantwoordelijkheid. We hebben moeten leren er mee om te gaan. Onze generatie heeft veel mensen voortgebracht die problemen kunnen oplossen, innovatief bezig zijn en daarbij risico durven te nemen en instaan voor de gevolgen. Hoor jij daar ook bij? Gefeliciteerd! Wij waren helden.
Geboren na 1979? Stronteigenwijs en toch doorlezen hè? Nu weet jij, zachtewattenkind, ook weer eens wat helden zijn!
Geen reacties- Laatste update op .
Haar soldaten kwamen uit het gehele rijk ook uit de Zuidelijke Nederlanden.
In Oostenrijk / Tsjechië bestaan al diverse heropgerichte Oostenrijkse Regimenten. Zoals het 
