Pink Floyd is een van de meest invloedrijke rockbands aller tijden. Al vroeg in hun carrière stonden ze in de spits van de psychedelische beweging onder leiding van de excentrieke Syd Barrett.

• Syd Barrett – gitaar, zang (1965–1968; overleden in 2006)
• David Gilmour – gitaar, zang (1967–1994, 2005, 2007, 2013–2014, 2022)
• Roger Waters – basgitaar, zang (1965–1985, 2005)
• Richard Wright – keyboard, piano, orgel, synthesizers, zang (1965–1981, 1987-1994, 2005, 2007; overleden in 2008)
• Nick Mason – drums (1965–1994, 2005, 2007, 2013–2014, 2022)

Na het vertrek van Barrett namen Roger Waters en David Gilmour de leiding en werd Pink Floyd de belangrijkste progressieve rockband die de wereld ooit heeft gekend. Vanaf 1971 met het album "Meddle" werd hun sound wat commerciëler.

In maart 1973 kwam hun album Dark Side of the Moon uit en stond vanaf dat moment meer dan veertien jaar (741 weken) onafgebroken in de Amerikaanse top 100 en is een van de best verkochte albums aller tijden. Hun naam als superband was voorgoed gevestigd, lees meer ⇢

Op 24 maart 2023 komt de 50th Aniversary Boxset van Dark Side of the Moon uit, een collectors-item voor de meest fanatieke fans en daarom hangt er ook een prijskaartje aan van maar liefst 290 euro ⇢
Gelukkig zijn er heel veel goedkopere versies van het album te koop ⇢

In 1985 viel het doek voor Pink Floyd in originele bezetting door vooral de dadendrang van Roger Waters, die zichzelf belangrijker vond dan het collectief. Dat verval was eigenlijk al begonnen in 1979 met het album "The Wall". Commercieel een gigantisch succes, mede door de hitsingle "Another brick in teh wall". Maar het was eigenlijk al een soort soloproject van Waters; de rest van de band werd gedegradeerd tot "uitvoerenden". Veel fans van het eerste uur haakten bij dat album definitief af.

Gilmour, Wright en Mason gingen verder onder de naam Pink Floyd en in die bezetting werden tussen 1985 en 2014 nog drie albums uitgebracht. Het aantal rechtszaken tussen Pink Floyd en Roger Waters was veel talrijker dan hun muzikale prestaties en hun verhoudingen waren blijvend gebrouilleerd. Met uitzondering van 2 juli 2005 toen de band in originele bezetting optrad tijdens Live 8, een hulpactie voor hongerend Afrika. (video onder) 

Anno 2023 treden Gilmour en Waters onder hun eigen naam nog heel succesvol op en verkopen met gemak de grootse arena's uit. Gilmour bracht nog een aantal succesvolle solo-albums uit.
Waters teert vooral op live-albums en tours rond de albums Dark Side of the Moon en The Wall. In 2008 stond hij in het kader van zijn Dark Side of the Moon tour in Landgraaf; het was een prima concert overigens. Waters is daarnaast vooral negatief in het nieuws met antisemitische uitspraken en zijn openlijke steunbetuiging aan Poetin.

Geen reacties

Nog een prachtige gouwe ouwe: uit 1967 The Electric Prunes met "I had too much to dream"

De achterstevoren opgenomen gitaar en zoemende vibrato-geluiden waarmee het nummer werd geopend, waren de aanzet tot een nieuwe golf van garagerock vermengd met psychedelische experimenten en atmosferische invloeden. Mede daardoor is de single "I had too much to dream" een alltime klassieker geworden en staat op ontelbare verzamelplaten.

Het nummer bereikte plek 11 in de Amerikaanse Billboard Hot 100 en in Engeland plek 49. Voor de rest geen noteringen in Europa. De volgende single deed niet veel, 27 in de USA en 42 in de UK.

Ze brachten in totaal 5 albums uit, waarvan 3 kort achter elkaar in 1967. Het eerste, kortweg "The Electric Prunes" telt naast bovenstaande single nog een aantal aardige psychedelische nummers. Het album wordt tot op de dag van vandaag heruitgebracht en nog steeds goed verkocht. Hun derde album (Mass in F Minor) is een conceptalbum met een combinatie van gregoriaanse muziek, psychedelische pop en Latijns gezang. Het nummer "Kyrie Eleison" werd gebruikt in de speelfilm Easy Rider. 

Geen reacties

The Cats was een popgroep uit Volendam. Ze waren van 1968 tot 1975 een van de meest succesvolle bands van Nederland. De bezetting bestond uit Cees Veerman, Piet Veerman, Arnold Mühren, Jaap Schilder, Theo Klouwer en (van 1972 tot 1975) en Piet Keizer.  

"Lea" wordt na Sure He's A Cat en Times Were When hun derde hitsingle en staat in 1968 maar liefst 22 weken in de Top-40 waarvan 4 weken op nr. 1
Een paar jaar later is het nummer het ultieme schuifelnummer in jongerencentrum Utopia. Het sowieso beperkt aanwezige licht wordt dan nog een tandje lager gezet en dan hoppa....schuifelen!

Hun muziek werd toepasselijk "palingsound" genoemd. De dramatiek in de stem van Piet Veerman was daarin heel kenmerkend alsmede de meerstemmige achtergrondzang. Cees Veerman was aanvankelijk de leadzanger en Piet Veerman had deze rol vanaf 1968 voor de A-kanten van de singles. Hun stijl vond navolging bij veel andere Volendamse artiesten, zoals Maddog, Left Side, Next One en vanaf 1977 BZN.

The Cats scoorden grote hits met o.a. Lea, Why, Marian, Magical Mystery Morning, Where Have I Been Wrong, Let's Dance en There Has Been A Time. De meest verkochte single is One way wind. The Cats verkochten meer dan dertien miljoen geluidsdragers. 36 Singles kwamen in de Top 40 terecht, waarvan vijf op nummer 1 en negentien in de Top 10. 

Top 2000 A GoGo maakt in 2011 een reportage over het verhaal achter het nummer "Lea"

Geen reacties

Dit jaar is het 50 jaar geleden dat een van de absolute hoogtepunten in de popmuziek werd uitgebracht: het album "The Rise And Fall Of Ziggy Stardust" van David Bowie.

Op dit moment gaat ook de documentaire "Moonage Daydream" over David Bowie in première. Het schijnt een fenomenale film te zijn. Dus 2022 is een echt Bowie-jaar.

Zoals altijd in jubileumjaren brengt een platenmaatschappij een speciale jubileumuitgave uit. Ik heb de originele vinyl lp uit 1972 gelukkig nog en zelfs zonder ook maar één krasje, ondanks dat ie grijs is gedraaid.
Om deze in die perfecte staat te houden, besluit ik om de jubilieumuitgave op half-speed master vinyl te kopen. De eerste nummers vallen niet tegen, maar gaandeweg blijkt er een overdaad aan hoge tonen, te weinig bas en in het algemeen te weinig dynamiek. Als op kant B ook nog onzichtbare maar goed hoorbare krassen blijken te zitten, gaat de mislukkeling retour platenboer. Sindsdien koester en draai ik als vanouds mijn 1972 exemplaar dat klinkt als een klokje! 
Tip: koop een tweedehands lp uit de jaren 1972 tot begin jaren 80. Kwaliteit NM indien betaalbaar. Bijvoorbeeld op Discogs > of bij een plaatselijke platenboer met 2e hands lp's.

Het album bevat veel juweeltjes, zoals bijvoorbeeld "Five Years"  samen met "Starman" en "Ziggy Stardust" mijn favoriete track.

The Rise and Fall of Ziggy Stardust and the Spiders from Mars, kortweg Ziggy Stardust, is het vijfde studioalbum van de Britse popartiest David Bowie, uitgebracht op vinyl in 1972. Alle 11 nummers op het album, evenals het daarop volgende album Aladdin Sane, nam hij op met zijn toenmalige vaste begeleidingsband The Spiders from Mars.
Door het tijdschrift Melody Maker werd The Rise And Fall Of Ziggy Stardust geprezen als het definitieve album van 1972. Het album stond vijfde in de albumlijsten in het Verenigd Koninkrijk en 75e in de Billboard Music Charts in de Verenigde Staten. De Nederlandse albumlijst werd in 1972 aangevoerd door "Goud van Oud" en "Alle 13 goed".... Nee, laten we dan liever kijken naar de Jaarlijst 70-er jaren van Muziekkrant Oor; daar staat deze Bowie toch maar mooi op plek 2.

Lijstjeswerk >

Het album staat bekend als een van de beste werken van David Bowie. Bowie scoorde wereldwijd een grote hit met Starman. In Nederland bereikte geen enkele single van het album de hitlijst. In Nederland begon hij pas vanaf 1973 te scoren.
Hier de Nederlandse Top-40 scores van Bowie >

Ziggy Stardust is tevens de naam van het alter ego dat Bowie aan het begin van de jaren zeventig opgespeld kreeg. Bij diverse gelegenheden verklaarde Bowie dat de Britse rocker Vince Taylor model stond voor Ziggy, maar er zijn ook hints richting Jimi Hendrix ("played it left hand ... jiving us that we were voodoo").
Bij een concert in 1972 kondigt hij aan het einde aan dat hij er voorgoed mee zou stoppen. Hij trad op als Ziggy, dus voor het publiek was onduidelijk wie er zou stoppen: David Bowie of alleen David Bowie die Ziggy Stardust speelde. Het bleek uiteindelijk om Ziggy Stardust te gaan. Bowie had al snel weer succesvolle albums, zoals Aladdin Sane (1973).

Geen reacties