De onderstaande foto hebben we ontvangen van Harie Lemmens (HvPvB) uit de Raadhuisstraat, bedankt daarvoor! Hij heeft er gelijk een fiks aantal namen bij vermeld, maar we hebben nog hulp nodig.

Het is een foto uit 1950 waarop we op de eerste rij een aantal soldaten zien. Het betreft Elsloose jongens die hetzij als dienstplichtig soldaat of als vrijwillig soldaat teruggekomen zijn uit Nederlands-Indië.  
Als derde van rechts herkennen we ook pastoor Bertin die in 1949 als pastoor in Elsloo benoemd werd. 
De overige dames en heren zijn waarschijnlijk leden van toen bestaande comité's die de plaatselijke soldaten in Indië steunden met "nieuws van thuis" brieven en postpakketten.

Klik op de foto voor vergroting.

Op de foto zien wij op de onderste rij van links naar rechts: soldaat ??, Huub Notten, Huub Fredrix (van Berpke) pastoor Bertin, Harie Wouters, Sammie "van Beth" Martens
Verder zien we: Sjang Peters, Rika Verboort, Mien Geven, Mai (van de Keigel) Houben, Gerda (van Fien) Meijers, Lies Bours (Catsop) Til Peters, Wies Wilms (Catsop) Tilla Lemmens (van HvB) Lies Derhaag (Catsop) Annie Fredrix (van Jantrien) Gerda Beckers (van Chriske de veerman uit Dorpstraat) Thea ? Hermans, Corrie Engelen (Catsop) Naard Houben ?, Sjaak Neutelings, ? Janssen

Hoe was kort en bondig de situatie in Nederlands-Indië, zie Wikipedia >

In 1942 werd Nederlands-Indië veroverd en bezet door de Japanners. Ongeveer 42.000 Nederlandse en andere soldaten kwamen in krijgsgevangenschap. De Nederlandse burgers werden geinterneerd in kampen. Mannen werden tot dwangarbeid aan spoorwegen etc. gedwongen en vrouwen en kinderen bleven onder erbarmerlijke toestanden achter in de kampen. Uiteindelijk kwamen ongeveer 13.000 mensen om in de Jappen-kampen.

Tijdens de bezetting ontwikkelde het nationalisme en onafhankelijkheidsgevoel van de Indonesische bevolking sterk. Op het einde van de oorlog, toen de Japanners zagen dat ze gingen verliezen, werd dat gevoel door hun aangemoedigd met het doel Indonesië op te nemen in een groot Japans-Aziatisch rijk. Twee dagen na de capitulatie van de Japanners riep op 17 augustus 1945 de nationalist Soekarno de Indonesische onafhankelijkheid uit. Dit mondde uit in een uiterst explosieve situatie; er volgde een poging tot afrekening met alle buitenlandse invloed, of dat nu Brits, Chinees, Japans of (Indisch) Nederlands was. Indonesische paramilitaire organisaties en bendes zaaiden vrijwel direct na afloop van de Japanse bezetting dood en verderf onder niet-inlanders en ook onder van ‘collaboratie’ met het zich herstellende koloniale gezag verdachte inlanders. Het geweld maakte duizenden slachtoffers en was een van de aanleidingen voor de repatriëring naar Nederland van Indische Nederlanders.

Er waren op dat moment geen geallieerde troepen in Indonesië waardoor de verslagen Japanners in eerste instantie orde en gezag moesten handhaven! Later werd het gezag uitgeoefend door gelande Britse troepen en die wilden ook niet zonder meer de macht weer overdragen aan de oude koloniale macht Nederland. Nederland verzette zich tegen de, te snelle, Indonesische onafhankelijkheid en stuurde in 1947 en 1948 militairen 'om de rust te herstellen' middels 'politionele acties'. Deze politionele acties waren nodig, om de moordaanslagen op de (Indische) Nederlanders, Chinezen en Hollands gezinde Indonesiërs, te stoppen. Maar feitelijk was het niets anders dan een koloniale oorlog.
De militaire acties werden uitgevoerd door beroepsmilitairen van het Koninklijk Nederlands-Indisch leger en verder door dienstplichtigen en vrijwilligers. De Elsose jongens op de foto behoren tot de dienstplichtigen of vrijwilligers.

Door deze oorlog kreeg Nederland kritiek van de Verenigde Naties en later ook van de Verenigde Staten. De VS dreigden de economische "Marshall" hulp, die Nederland kreeg voor de wederopbouw, in te trekken. Hierdoor gedwongen ging Nederland in 1949 na langdurig onderhandelen over tot erkenning van de Republiek Indonesië en dus de onafhankelijkheid van Indonesië. Alleen de westelijke helft van Nieuw-Guinea bleef nog tot 1962 Nederlands. De laatste Nederlanders vertrokken in december 1957 noodgedwongen uit Indonesië toen Soekarno alle nog in Indonesië aanwezige Nederlanders (40.000 personen) staatsgevaarlijk verklaarde. Ook werden toen de Nederlandse bedrijven door Indonesië genationaliseerd. 
En kwam er een einde aan bijna 400 jaar Nederlandse kolonisatie.